Τηλέ – Εκπαίδευση : Παράθυρο στο μέλλον ..ή αναγκαία λύση;

Της Κωνσταντίνας Κ. Παπακοσμά - Λεπίδα*

Αρκετή μελάνη έχει «χυθεί» για το θέμα της τηλέ-εκπαίδευσης , εάν έχει θετική επίδραση ή φέρνει δυσάρεστα αποτελέσματα . Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα πρέπει, πρώτα να διαχωρίσουμε τις βαθμίδες στις οποίες εφαρμόζεται η τηλέ εκπαίδευση . Είναι διακριτή η διαφορά ανάμεσα στους μαθητές Λυκείου ή ακόμα και στους φοιτητές Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτή τη νέα μορφή εκπαίδευσης , και στους μαθητές των πρώτων χρόνων στο σχολείο.

Στα παιδιά ηλικίας π.χ 16 έως 24 χρόνων είναι σαφώς πιο εύκολο να επικεντρωθούν σε μια οθόνη υπολογιστή ή tablet και να παρακολουθήσουν ένα ή μια σειρά μαθημάτων που μπορεί να διαρκέσει από μια έως έξι ώρες.

Παιδιά μικρότερης ηλικίας που τώρα αρχίζουν να προσαρμόζονται στο σχολείο και να εντάσσονται στην έννοια της σχολικής εκπαίδευσης , βρίσκουν πιο δύσκολη την τηλέ -εκπαίδευση . Είναι γνωστό ότι τα παιδιά, ναι μεν μπορούν να συγκεντρωθούν στο μάθημα και στην παράδοση από τον δάσκαλο , αλλά η προσοχή τους αποσπάται πιο εύκολα.

Η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι προφανώς η φυσική παρουσία του εκπαιδευτικού στην τάξη, κάτι το οποίο η τηλέ- εκπαίδευση το καθιστά αδύνατο σήμερα . Η μορφή του δασκάλου μέσα στην σχολική τάξη έχει αντικατασταθεί από ένα "παράθυρο" στην εφαρμογή του Zoom ή webEx σε μια οθόνη υπολογιστή.

Φυσικά και δεν υπάρχει ουδεμία σχέση μεταξύ του τρόπου με τον οποίο ο μαθητής αφομοιώνει την παράδοση του μαθήματος όταν βρίσκεται στην τάξη , με όταν διδάσκεται ηλεκτρονικά.

Η λόγοι είναι ποικίλοι , και μπορούν να συνοψίσουν τα γενικότερα αρνητικά στοιχεία και μειονεκτήματα της τηλε - εκπαίδευσης. Για παράδειγμα, η ταχύτητα και η ποιότητα του ιντερνέτ μπορούν να επηρεάσουν το μάθημα και την παράδοση από τον καθηγητή, καθώς κατά το γνωστό φαινόμενο όπου το ίντερνέτ "κολλάει" ή "παγώνει" ο ήχος και η εικόνα , αποσπάται η προσοχή του παιδιού και κατά συνέπεια χάνει σημαντικές γνώσεις και πληροφορίες.

Ένα ακόμα γεγονός που επηρεάζει την τηλε - εκπαίδευση είναι ο χώρος στον οποίο το παιδί κάνει μάθημα. Ο χώρος αυτός ο οποίος είναι το δωμάτιο του , είναι ο προσωπικός του χώρος, ένα μέρος απόλυτα συνδεδεμένο με παιχνίδι και χαρά.

Είναι συνεπώς λάθος το παιδί να κάνει μάθημα σε αυτόν τον χώρο καθώς αποσπάται η προσοχή του, όπως είναι φυσικό, αφού είναι περιτριγυρισμένο με τα παιχνίδια του . Η σχολική τάξη είναι αναμφισβήτητα το κατάλληλο μέρος για διδασκαλία , είναι ο χώρος όπου το παιδί μαθαίνει , εμπλουτίζει το μυαλό του και την σκέψη του με γνώσεις και πληροφορίες , έρχεται σε επαφή με τον δάσκαλο και το πιο σημαντικό, δημιουργεί φιλίες και κοινωνικοποιείτε .

Στον αντίποδα έρχεται να προστεθεί και το ζήτημα ότι η τηλε -εκπαίδευση εφαρμόσθηκε λόγω έκτακτης ανάγκης και όχι λόγω επιλογής. Σε αυτούς τους πρωτόγνωρους και δύσκολους καιρούς που διανύουμε, πρωταρχικό ρόλο έχει η υγεία όλων μας .

Ας ευχηθούμε να περάσουν αυτά που ζούμε γρήγορα και να επιστρέψουν τα παιδιά εκεί που ανήκουν - στα σχολεία.

Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά που τους ..έλαχε να είναι οι "δοκιμαστές" του νέου αυτού εγχειρήματος της ψηφιακής εκπαίδευσης , και μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις νέες αυτές συνθήκες μάθησης.

Ένα μπράβο στους γονείς που προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στην τηλε - εκπαίδευση και στην προσαρμογή των παιδιών τους, στην καινούργια αυτή μορφή μαθημάτων.

Τέλος δύναμη.. σε εμάς τους εκπαιδευτικούς που μολονότι τις δυσκολίες συνεχίζουμε να φέρνουμε εις πέρας τους τομείς της εκπαίδευσης και της διδασκαλίας δυο άρρηκτα συνδεδεμένα κομμάτια που εξ αρχής μας ώθησαν να επιλέξουμε το επάγγελμα ή λειτούργημα, καλύτερα του εκπαιδευτικού .

Καλές γιορτές με υγεία και η ευχή μου, σύντομα να επιστρέψουν τα παιδιά στις άδειες σήμερα ..σχολικές αίθουσες.

*Η Κωνσταντίνα Κ. Παπακοσμά - Λεπίδα είναι καθηγήτρια Αγγλικών .